ﺩﻝ ﻫﺎﻱ ﺑﺰﺭﮒ ﻭﺍﺣﺴﺎﺱ ﻫﺎﻱ ﺑﻠﻨﺪ،ﻋﺸﻖ ﻫﺎﻱ ﺯﻳﺒﺎ ﻭ ﭘﺮﺷﻜﻮﻩﻣﻲ ﺁﻓﺮﻳﻨﻨﺪ( ﺩﻛﺘﺮ ﻋﻠﻲﺷﺮﻳﻌﺘﻲ (Delhaye bozorg vaehsashayeboland , eshgh hayezibavaporshokoohmiafarinand***************************ﺍﻣﺎ ﭼﻪ ﺭﻧﺠﻲ ﺍﺳﺖﻟﺬﺕ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎﺑﺮﺩﻥ ﻭ ﭼﻪ ﺯﺷﺖ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺒﺎﻳﻲ ﻫﺎﺭﺍﺗﻨﻬﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﻭ ﭼﻪﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﺁﺯﺍﺭﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﻱﺍﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺑﻮﺩﻥ! ﺩﺭﺑﻬﺸﺖﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩﻥﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻛﻮﻳﺮ ﺍﺳﺖ( ﺩﻛﺘﺮ ﻋﻠﻲ ﺷﺮﻳﻌﺘﻲ (Amache ranjistlezatha ra tanhabordan va che zesht astzibayihara tanhadidan va chebadbakhti azar dahande e asttanhakhoshbakhtboodan! darbehesht tanha boodan sakhtarazkavirast*************************** ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﺮﮒﺭﻓﺘﻪ ﺍﻱ ﻭﻣﻦ ﺍﻳﻨﺠﺎﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻴﺪ ﺩﻡ ﻣﻴﺰﻧﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﺮﻧﻔﺲ ﮔﺎﻣﻲ ﺑﻪﺗﻮ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮﻣﻴﺸﻮﻡ .ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ (ﺩﻛﺘﺮ ﻋﻠﻲﺷﺮﻳﻌﺘﻲ(Aknoon to bamarg rafte e vaman inja tanha be in omiddammizanam keba har nafas gamibe to nazdiktarmishavam.inzendegimanast*************************** ﻭﻗﺘﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽﮐﻨﻢ،ﺭﺍﻫﻢ ﺭﺍﺑﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻗﺘﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺳﺘﺎﯾﺶ ﮐﻨﻢ،ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕﺍﺳﺖ.ﻭﻗﺘﯽﺧﻮﺍﺳﺘﻢﻋﺎﺷﻖ ﺷﻮﻡ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ.ﻭﻗﺘﯽﺧﻮﺍﺳﺘﻢﮔﺮﯾﺴﺘﻦ، ﮔﻔﺘﻨﺪﺩﺭﻭﻍﺍﺳﺖ.ﻭﻗﺘﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺧﻨﺪﯾﺪﻥ، ﮔﻔﺘﻨﺪﺩﯾﻮﺍﻧﻪﺍﺳﺖ.ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﯾﺪ،ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺷﻮﻡ (ﺩﻛﺘﺮ ﻋﻠﻲﺷﺮﻳﻌﺘﻲ(Vaghti khastamzendegikonam,raham rabastand.vaghtikhastamsetayeshkonam,goftand khorafatast.vaghti khastam asheghshavamgoftand doroogh ast.vaghtikhastamgeristan,goftanddoroogh ast. vaghtikhastamkhandidan ,goftand divane ast.donya ra negehdaridmikhahampiyadeshavam.*************************** ﺍﮔﺮ ﻗﺎﺩﺭﻧﻴﺴﺘﻲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮﻱﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﻴﺐ ﺑﺎﺵ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺖﺍﻧﺪﻳﺸﻪﺍﻱ ﺭﺍﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮﻱ ( ﺩﻛﺘﺮﻋﻠﻲﺷﺮﻳﻌﺘﻲ (agar ghader nisti khod rabalabebarihamanande sib bash taba oftadanat andishe erabalabebari*************************** ﺑﻪ ﺳﻪ ﭼﻴﺰﺗﮑﻴﻪﻧﮑﻦ ، ﻏﺮﻭﺭ، ﺩﺭﻭﻍ ﻭﻋﺸﻖ.ﺁﺩﻡ ﺑﺎ ﻏﺮﻭﺭ ﻣﻲ ﺗﺎﺯﺩ،ﺑﺎ ﺩﺭﻭﻍﻣﻲﺑﺎﺯﺩ ﻭ ﺑﺎﻋﺸﻖ ﻣﻲ ﻣﻴﺮﺩ (ﺩﻛﺘﺭ ﻋﻠﯽ ﺷﺮﯾﻌﺘﯽ ¤¤¤¤¤¤

ﺧﺪﺍﯾﺎ ﻗﺪﺭﺗﯽ ﺩﻩ ﺗﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﮐﻼﻡ ﻧﻐﺰ ﻭﭘﺮ ﻣﻌﻨﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﺳﻮﺯ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺩﺭﺩ ﺟﺎﻥﺭﺍ ﺯﺷﻮﺭ ﻭ ﺷﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﭘﺮ ﻏﻮﻏﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﮐﻪ ﭘﺮ ﺟﻬﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻇﻠﻤﺖ ﺧﺪﺍﯾﺎﻗﺪﺭﺗﯽ ﺩﻩ ﺑﺎ ﺩﻝ ﺑﯿﻨﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﻫﺮ ﭼﻪﺧﻮﺑﯿﺴﺖ ﺁﺷﮑﺎﺭﺍ ﺯﺑﺪﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﻭﻏﻬﺎ ﻭ ﺩﻭﺭﻭﺋﯿﻬﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﻣﺜﺎﻝ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﺭﺣﻤﺎﻥﺣﻘﯿﻘﺖ ﺭﺍ ﻧﻪ ﺭﻭﯾﺎﻫﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﯼﺧﻮﺏ ﻭ ﻋﺒﺮﺕ ﺁﻣﻮﺯ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﯾﺮﻭﺯ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﻭﺯﻭ ﺍﺯ ﻓﺮﺩﺍ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﺑﮑﻮﺑﻢ ﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﺍﻫﺮﯾﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍﺻﺮﺍﻁ ﺍﻟﻤﺴﺘﻘﯿﻢ ﺧﺎﻟﻖ ﯾﮑﺘﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﺧﺪﺍﯾﺎﻗﺪﺭﺗﯽ ﺩﻩ ﺗﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﻫﺪﺍﯾﺘﮕﺮ ﺗﻮﺋﯽ ﺯﯾﺒﺎﻧﻮﯾﺴﻢ**

ﺑﻪ ﺗﻮ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﯼ ﺑﻪ ﻣﻦﻧﺰﺩﯾﮏ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺍﯼ ﺣﻀﻮﺭﻡ ﺍﺯ ﺗﻮﺗﺎﺯﻩ ﺍﯼ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻪ ﺗﻮﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﺜﻞ ﮔﻠﺒﺮﮔﯽ ﺑﻪﺷﺒﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺑﻪ ﻏﺮﺑﺖ ﻣﺜﻞﻣﺠﺮﻭﺣﯽ ﺑﻪ ﻣﺮﻫﻢ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪﻋﺬﺍﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺗﺠﺮﺑﻪﮐﺮﺩﻥ ﻣﺮﮔﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﻦﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﺮﯾﺰﻡ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻩﺑﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺳﮑﻮﺕ ﻭ ﮔﺮﯾﻪ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺗﻮﺣﺠﺮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺎ ﮔﻞ ﻭ ﺳﻨﮓ ﻭﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡﺧﻠﻮﺕ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﻣﻮ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻗﺴﻤﺖﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺧﻮﻧﻪ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﺳﮑﻮﺗﻪ ﺧﻮﻧﻪﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﻦ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﯿﻞ ﺯﻭﺍﻟﻢﻋﺸﻖ ﻣﻦ ﺗﻮ ﺩﺭ ﭼﻪﺣﺎﻟﯽ*

ﭘﻨﺞ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎ ﺩﺍﺭﺩ ؟!ﺧﻮﺍﻫﺮ ﮐﻮﭼﮑﻢ ﺍﺯ ﻣﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪﻣﻦ ﺑﻪﺍﻭ ﺧﻨﺪﻳﺪﻡﮐﻤﻲ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﺯﺩﻩﮔﻔﺖﺭﻭﻱ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﻭ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺩﻳﺪﻡﺑﺎﺯﻫﻢ ﺧﻨﺪﻳﺪﻡﮔﻔﺖ ﺩﻳﺮﻭﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﻳﺪﻡﭘﺴﺮ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪﭘﻨﺞ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﻨﻮﻣﻴﺪﺍﺩﺁﻧﻘَﺪَﺭ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﺮﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪﻃﻔﻠﮏﺗﺮﺳﻴﺪﺑﻐﻠﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﻮﺳﻴﺪﻡﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻢﺑﻌﺪﻫﺎ ﻭﻗﺘﻲ ﻏﻢﺳﻘﻒﮐﻮﺗﺎﻩ ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﺧﻢ ﮐﺮﺩﺑﻲ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﻲﻓﻬﻤﻲ- ﭘﻨﺞ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎﺩﺍﺭﺩ .*************

یک سخنران ایده جالبی را مطرح کرد می خواهم آنرا با شما در میان بگذارم...................ما دو نوع مواد غذایی داریم:۱_مواد غدایی جسمی:خوراکی ها،۲_موادغذایی ذهنی،اگر هر چیزی را بخورید ممکن است مریض شوید!اگر به هر چیزی فک کنید ممکن است افسرده شوید!...خوب چگونه می توان این رویه را تغییر داد؟۱_کتاب های توسعه فردی یا زندگینامه افرادی را که کارهای بزرگی انجام داده اند،مطالعه کنید.۲_به جای اینکه حالتان را با فکرهای منفی بد کنید،با افکار موفق و شاد به خودتان روحیه و الهام ببخشید.بعد از این صبحت ها او یک تمرین به ما داد:همه ایستادیم،و در حالیکه دست هایمان را بلند کرده بودیم با بلندترین صدای ممکن فریاد کشیدیم:خودم را فوق العاده خوب احساس می کنم.باید اعتراف کنم بعد از ۳یا۴ بار تکرار این جمله،فضایی قدرتمند و شورانگیزی بین شرکت کنندگان حاکم شد.ویلیام جمیز در جای نوشته است:بزرگترین کشف هم دوره های من این است که بشر می تواند با اصلاح ذهن خود زندگی اش را تغییر بدهد!...البته من با شما موافقم که نمی توانید در هر مکان و موقعیتی،با تمام وجود فریاد بکشید...ولی واقعأ هیچ جایی پیدا نمی شود؟نظرتان در مورد اتومبیلتان،آن هم در یک جای کم رفت و آمد،با در و پنجره های کاملأ بسته چیست؟خوب فکر کنید.بالاخره جایی را برای این تمرین پیدا می کنید!!!هیچ کس صدای شما را نخواهد شنید و تأثیر شگفت انگیز این تمرین را شما نیز مشاهده خواهید کرد.

ﻏﻢ ﺟﺪﺍﻳﻲ ... ﺟﺪﺍﻳﻲ... ﺁﺧﺮﺍﻱﻓﺼﻞ ﭘﺎﻳﻴﺰ ﻳﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﭘﻴﺮ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎﺑﺮﮔﻲ ﺭﻭﻱ ﺷﺎﺧﻪ ﺵ ﻣﻮﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻣﻴﻮﻥ ﺑﺮﮔﺎ ﻳﻪ ﺷﺒﻲ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﻪ ﺑﺮﮒﮔﻔﺖ:ﻛﺎﺵ ﺑﻤﻮﻧﻲ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭﻡ ﺁﺧﻪ ﻣﻦﻣﻴﻮﻥ ﺑﺮﮔﺎ ﻓﻘﻂ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺩﺍﺭﻡﻭﻗﺘﻲ ﺑﺮﮒ ﺩﺭﺧﺘﻮ ﻣﻲ ﺩﻳﺪ ﺩﺍﺭﻩ ﺍﺯﻏﺼﻪ ﻣﻴﻤﻴﺮﻩ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﻛﺮﺩﺍﻭﻧﻮ ﺍﺯ ﺩﺭﺧﺖ ﻧﮕﻴﺮﻩ ﺑﺎ ﺩﻟﻲ ﺧﺮﺩ ﻭﺷﻜﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ ﻧﺬﺍﺭ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺟﺪﺍﺷﻢ ﺍﻱﺧﺪﺍ ﻛﺎﺭﻱ ﺑﻜﻦ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﻬﺎﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎﺑﺎﺷﻢ ﺑﺮﮒ ﺗﻮ ﺧﻠﻮﺕ ﺷﺒﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺩﻟﺶ ﺑﺎﺧﺪﺍ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻳﻪﮔﻮﺷﻪ ﺑﺎﺩ ﻫﻤﻪ ﺣﺮﻓﺎﺷﻮ ﻣﻴﺸﻨﻔﺖ ﺑﺎﺩﺍﻭﻣﺪ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﻱ ﮔﻔﺖ:ﺁﺧﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻓﺎﻛﺪﻭﻣﻪ؟ ﺑﺎ ﻫﺠﻮﻡ ﻣﻦ ﺭﻭ ﺷﺎﺧﻪ ﻋﻤﺮﻫﺮ ﺩﻭ ﺗﻮﻥ ﺗﻤﻮﻣﻪ ﻳﻪ ﺩﻓﻪ ﺑﺎﺩ ﺧﻴﻠﻲﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺑﺎ ﻳﻪ ﻗﺪﺭﺗﻲ ﻓﺮﺍﻭﻭﻥﺳﻴﻠﻲ ﺯﺩ ﺑﻪ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺷﺎﺧﻪ ﺗﺎ ﺑﮕﻴﺮﻩ ﺍﺯﺩﺭﺧﺖ ﺟﻮﻥ ﻭﻟﻲ ﺑﺮﮒ ﻣﺜﻞ ﻳﻪ ﻛﻮﻫﻲﺑﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﭼﺴﺒﻴﺪ ﻭ ﭼﺴﺒﻴﺪ ﺗﺎ ﻛﻪ ﺑﺎﺩﺭﻓﺖ ﭘﻴﺶ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﺑﺎﺭﻭﻧﻢ ﻗﺼﻪ ﺭﻭﻓﻬﻤﻴﺪ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﺭﻋﺪ ﻭ ﺑﺮﻗﻢ ﻣﻲﺳﻮﺯﻭﻧﻤﺶ ﺗﺎ ﺭﻳﺸﻪ ﺗﺎ ﻛﻪ ﺁﺛﺎﺭﻱﻧﻤﻮﻧﻪ ﺩﻳﮕﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﺧﺖ ﻭ ﺑﻴﺸﻪ ﻭﻟﻲﺑﺎﺭﻭﻧﻢ ﻣﺜﻞ ﺑﺎﺩ ﺗﻮﻱ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺯﻱﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﺭﺳﻴﺪ ﻛﻪﺑﺎﺭﻭﻥ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﻣﻴﻤﺮﺩ ﺑﺮﮒﻧﻴﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﻧﻴﻔﺘﺎﺩ ﺁﺧﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍﺑﻮﺩ ﻫﺮ ﻛﻲ ﺯﻧﺪﮔﻴﺸﻮ ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺩﻟﺶ ﺍﺯﺧﺪﺍ ﺟﺪﺍ ﺑﻮﺩ .

ﺳﮑﻮﺕ ﻣﻦ ، ﻓﺮﺩﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﻮﺳﺖ ، ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﻮ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺎﻭﺭﺵ ﮐﻦ . . . . . . ﮔﺮﺩﺵ ﺳﺎﻝ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺷﺐ ﯾﻠﺪﺍ ﺩﺍﺭﺩ ، ﻣﻦ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺷﺐ ﯾﻠﺪﺍ ﺩﺍﺭﻡ . . . . . . ﺁﺭﺯﻭﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ، ﺍﺯ ﺳﻔﺮ ﻧﮕﻮﯾﯽ ﺗﻮ / ﺗﻮ ﻫﻢ ﺁﺭﺯﻭ ﮐﻦ ، ﺍﻭﺝ ﺁﺭﺯﻭﯾﯽ ﺗﻮ ﺁﺭﺯﻭﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ، ﺯﯾﺮ ﺳﻘﻒ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ / ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ، ﺗﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ . . . . . . ﺳﺮﻡ ﺧﺎﮎ ﮐﻒ ﭘﺎﯼ ﺭﻓﯿﻖ ﺍﺳﺖ / ﺩﻟﻢ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺻﺤﺮﺍﯼ ﺭﻓﯿﻖ ﺍﺳﺖ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﺭﺯﺍﻧﯽ ﺧﻮﺑﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ / ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻦ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺭﻓﯿﻖ ﺍﺳﺖ . . . . . . ﮔﺮ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﺑﺎﻧﻬﺎ ﺻﺪﻫﺎ ﺳﺎﻝ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﺷﻮﯼ / ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺪﺭ ﻭﻃﻦ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻧﺎﻣﺮﺩﺍﻥ ﺷﻮﯼ . . . . . . ﻣﯿﮕﻦ ﻋﺎﺷﻘﺎ ﻋﺸﻘﺸﻮﻥ ﺭﻭ ﺯﯾﺒﺎ ﻣﯿﺒﯿﻨﻦ ، ﺍﯾﻨﺪﻓﻌﻪ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﻣﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﯼ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ، ﺗﻮ ﻫﺮﺩﻓﻌﻪ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮ ﻣﯿﺸﯽ ، ﯾﺎ ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻘﺘﺮ . .

ﻭﺍﺳﻪ ﺩﺷﺖ ﻭﺳﯿﻊ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯿﻬﺎﺕﻣﺘﺮﺳﮏ ﻣﯿﺸﻢ ، ﺗﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﻏﻢ ﺩﻭﺭ ﻭﺑﺮﺕ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﺸﻪ !...ﯾﮏ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺗﺮﺍﻧﻪ ، ﺻﺪ ﺑﯿﺖ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ /ﺗﻘﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﭘﺎﮐﺖ ، ﺍﯼ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦﺑﻬﺎﻧﻪ . . ....ﺩﻟﻢ ﮐﻮﻩ ﺻﺒﺮ ﺍﺳﺖ ، ﺁﺑﺶ ﻣﮑﻦ ،ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺭﻧﺞ ﻭ ﻋﺬﺍﺑﺶ ﻣﮑﻦﺑﯿﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﻣﺎﻝ ﺗﻮ ، ﻭﻟﯽ ﻣﺮﺩﺑﺎﺵ ﻭ ﺧﺮﺍﺑﺶ ﻣﮑﻦ . . ....ﮐﺎﺭ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﻭ ﺑﺒﯿﻦ !ﺗﭙﺶ ﻗﻠﺒﻢ ﺷﺪﻩ ﻣﺜﻞ ﺗﺒﻠﯿﻎ ﭘﻔﯿﻼ ! ﯾﮑﯽﻭﺍﺳﻪ ﺗﻮ ! ﯾﮑﯽ ﻭﺍﺳﻪ ﻣﻦ !...ﺍﮔﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﯿﺴﻮﺯﻭﻧﻪ ، ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ، ﺁﺧﻪ ﺗﻮﺳﺎﯾﻪ ﺑﻮﻧﯽﺍﮔﻪ ﺁﺩﻣﺎ ﻭﻓﺎ ﻧﺪﺍﺭﻥ ، ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ، ﺁﺧﻪ ﺗﻮﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯽﺍﮔﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﺕ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ ، ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ، ﺁﺧﻪ ﺗﻮﻻﯾﻖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ . . ....ﻣﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﯿﺂﻭﺭﻡ ﺑﯽ ﻫﯿﭻﺑﻬﺎﻧﻪﺷﺎﯾﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺑﯽﺑﻬﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻭﺭﺩﻥ . . .

ﺑﻲ ﺗﻮ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺷﺒﻲ ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻮﭼﻪﮔﺬﺷﺘﻢﻫﻤﻪ ﺗﻦ ﭼﺸﻢ ﺷﺪﻡ ﺧﻴﺮﻩ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺗﻮﮔﺸﺘﻢﺷﻮﻕ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺟﺎﻡﻭﺟﻮﺩﻡ،ﺷﺪﻡ ﺁﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻛﻪ ﺑﻮﺩﻡﺩﺭ ﻧﻬﺎﻧﺨﺎﻧﻪ ﻱ ﺟﺎﻧﻢ ﮔﻞ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﺩﺭﺧﺸﻴﺪﺑﺎﻍ ﺻﺪ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺧﻨﺪﻳﺪﻋﻄﺮ ﺻﺪ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﭘﻴﭽﻴﺪﻳﺎﺩﻡ ﺁﻣﺪ ﻛﻪ ﺷﺒﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻮﭼﻪﮔﺬﺷﺘﻴﻢﭘﺮﮔﺸﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﻠﻮﺕ ﺩﻟﺨﻮﺍﺳﺘﻪﮔﺸﺘﻴﻢﺳﺎﻋﺘﻲ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺁﻥ ﺟﻮﻱ ﻧﺸﺴﺘﻴﻢﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﺭﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺩﺭ ﭼﺸﻢﺳﻴﺎﻫﺖﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﺤﻮ ﺗﻤﺎﺷﺎﻱ ﻧﮕﺎﻫﺖﺁﺳﻤﺎﻥ ﺻﺎﻑ ﻭ ﺷﺐ ﺁﺭﺍﻡﺑﺨﺖ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍﻡﺧﻮﺷﻪ ﻣﺎﻩ ﻓﺮﻭ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺩﺭ ﺁﺏﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻪ ﻣﻬﺘﺎﺏﺷﺐ ﻭ ﺻﺤﺮﺍ ﻭ ﮔﻞ ﻭ ﺳﻨﮓﻫﻤﻪ ﺩﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻪ ﺁﻭﺍﺯ ﺷﺒﺎﻫﻨﮓﻳﺎﺩﻡ ﺁﻳﺪ : ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻲ :ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﺸﻖ ﺣﺬﺭ ﻛﻦ!ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻱ ﭼﻨﺪ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺁﺏ ﻧﻈﺮ ﻛﻦﺁﺏ ، ﺁﺋﻴﻨﻪ ﻋﺸﻖ ﮔﺬﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖﺗﻮ ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻧﮕﺮﺍﻥﺍﺳﺖﺑﺎﺵ ﻓﺮﺩﺍ ، ﻛﻪ ﺩﻟﺖ ﺑﺎ ﺩﮔﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ!ﺗﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﻲ، ﭼﻨﺪﻱ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮﺳﻔﺮ ﻛﻦ!ﺑﺎ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ :"ﺣﺬﺭ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ؟ﻧﺪﺍﻧﻢ!ﺳﻔﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ؟ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ!ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻝ ﻛﻪ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻤﻨﺎﻱ ﺗﻮ ﭘﺮ ﺯﺩﭼﻮﻥ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﻟﺐ ﺑﺎﻡ ﺗﻮ ﻧﺸﺴﺘﻢ،ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﻨﮓ ﺯﺩﻱ ﻣﻦ ﻧﻪ ﺭﻣﻴﺪﻡ، ﻧﻪﮔﺴﺴﺘﻢ"ﺑﺎﺯ ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ: " ﺗﻮ ﺻﻴﺎﺩﻱ ﻭ ﻣﻦ ﺁﻫﻮﻱﺩﺷﺘﻢﺗﺎ ﺑﻪ ﺩﺍﻡ ﺗﻮ ﺩﺭﺍﻓﺘﻢ، ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﮔﺸﺘﻢ ﻭﮔﺸﺘﻢﺣﺬﺭ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻧﺪﺍﻧﻢﺳﻔﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ، ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ...!ﺍﺷﻜﻲ ﺍﺯﺷﺎﺧﻪ ﻓﺮﻭ ﺭﻳﺨﺖﻣﺮﻍ ﺷﺐ ﻧﺎﻟﻪ ﻱ ﺗﻠﺨﻲ ﺯﺩ ﻭ ﺑﮕﺮﻳﺨﺖ!ﺍﺷﻚ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻟﺮﺯﻳﺪﻣﺎﻩ ﺑﺮ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺧﻨﺪﻳﺪ،ﻳﺎﺩﻡ ﺁﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺟﻮﺍﺑﻲ ﻧﺸﻨﻴﺪﻡﭘﺎﻱ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻦ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻛﺸﻴﺪﻡﻧﮕﺴﺴﺘﻢ ، ﻧﺮﻣﻴﺪﻡﺭﻓﺖ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﻏﻢ، ﺁﻥ ﺷﺐ ﻭ ﺷﺐﻫﺎﻱ ﺩﮔﺮ ﻫﻢﻧﻪ ﮔﺮﻓﺘﻲ ﺩﮔﺮ ﺍﺯ ﻋﺎﺷﻖ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺧﺒﺮﻫﻢﻧﻪ ﻛﻨﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻮﭼﻪ ﮔﺬﺭ ﻫﻢ!ﺑﻲ ﺗﻮ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﻲ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻮﭼﻪﮔﺬﺷﺘﻢ

به من او گفت فردا می رود اینجا نمی ماند و پرسیدم دلم،او گفت:نه تنها نمی ماند،به او گفتم که چشمان تو جادو کرده این دل را و گفت این چشم ها که تا ابد زیبا نمی ماند،به او گفتم دل دریایی ام قربان چشمت ولی او گفت این دل دائما دریا نمی ماند،به او گفتم که کم دارد تو را رویایی کمرنگم و پاسخ داد او در عصر ما رویا نمی ماند،به او گفتم که هر شب بی نگاه تو شب یلداست ولی گفت او کمی که بگذارد یلدا نمی ماند،به او گفتم قبول کن که رسوایت شوم او گفت کسی که عشق را شرطی کند رسوا نمی ماند،و حق با اوست عاشق شو همین و هر چه باداباد چرا که در مسیر عاشقی اما نمی ماند،خدایا خط بکش بر دفتر این زندگی اما به من مهلت بده تا بشنوم آنجا نمی ماند.

ﺑﯽ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺯﺩﻩ ﺩﺷﺖ ﺟﻨﻮﻧﻢﺻﯿﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻢ ﺗﻮ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﯽﮔﺬﺭﯼ ﻗﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺩﺭﻭﻧﻢ ﺑﯽ ﻣﻦ ﺍﺯﺷﻬﺮ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩﯼ ﻭ ﺭﻓﺘﯽ ﺑﯽ ﻣﻦ ﺍﺯﺷﻬﺮ ﮔﺬﺭ ﮐﺮﺩﯼ ﻭ ﺭﻓﺘﯽ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﺷﮏﺩﺭﺧﺸﯿﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺳﯿﺎﻫﻢ ﺗﺎ ﺧﻢﮐﻮﭼﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺗﻮ ﻟﻐﺰﯾﺪ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺗﻮﻧﺪﯾﺪﯼ ﻧﮕﻬﺖ ﻫﯿﭻ ﻧﯿﺎﻓﺘﺎﺩ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﯽ ﮐﻪﮔﺬﺷﺘﯽ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺒﺴﺘﻢ ﺩﮔﺮ ﺍﺯ ﭘﺎﯼﻧﺸﺴﺘﻢ ﮔﻮﯾﯿﺎ ﺯﻟﺰﻟﻪ ﺁﻣﺪ ﮔﻮﯾﯿﺎ ﺧﺎﻧﻪﻓﺮﻭ ﺭﯾﺨﺖ ﺳﺮ ﻣﻦ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﻮﺩ ﻭﻧﺒﻮﺩﯼ ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﺷﻌﺮ ﻭ ﺳﺮﻭﺩﯼ ﭼﻪﮔﺮﯾﺰﯼ ﺯ ﺑﺮ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺯ ﮐﻮﯾﺖ ﻧﮕﺮﯾﺰﻡﺑﯽ ﺗﻮ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﻦ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺑﻤﺎﻧﻢ

ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﯿﺎ ﺩﻟﺸﺎﻥ ﺩﺭﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖﻫﺮ ﮐﺲ ﻏﺼﻪ ﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭼﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﻧﺪﺍﺷﺖﭼﺸﻤﻪ ﯼ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﺍﺯ ﻟﻄﻒ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﯽﺟﻮﺷﯿﺪﺧﻮﺩﻣﺎﻧﯿﻢ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻧﺎﻣﺮﺩﻧﺪﺍﺷﺖ ...ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻧﺎﻣﺮﺩﯼ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﺮﺩﯼ؟ .....ﻧﻤﯽ ﯾﺎﺑﯽ ﻧﺸﺎﻥ ﻫﺮﮔﺰ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻭﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﯼ ......ﺑﺮﻭ ﺑﮕﺬﺭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﺍﺭ ، ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺘﯽ ﻭﻃﻨﺎﺯﯼ .....ﺍﮔﺮ ﭼﻮﻥ ﮐﻮﻩ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﺗﻮﻣﯽ ﺑﺎﺯﯼﻫﺮ ﮐﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﮐﺮﺩ ﺯﺟﺮﺵ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪﻫﺮ ﮐﻪﺯﺷﺘﯽ ﮐﺮﺩ ﺍﺟﺮﺵ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﮐﺎﺭﺍﻥ ﺗﺒﺎﻧﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪﻋﺸﻖﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪﻫﺮﭼﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﻃﻼﯾﯽ ﺗﺮ ﺷﺪﻧﺪﻋﺸﻖﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﻮﻣﯿﺎﯾﯽ ﺗﺮ ﺷﺪﻧﺪﺍﻧﺪﮎ ﺍﻧﺪﮎ ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺯﺍﻥ ﮐﻢ ﺷﺪﻥﻧﺴﻠﯽﺍﺯ ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺁﺩﻡ ﺷﺪﻧﺪﺍﺭﺳﺎﻝ ﻧ

ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺧﻂ ﺯﯾﺒﺎ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺷﻌﺮ ﻧﺎﺏ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺧﻂ ﺯﯾﺒﺎ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺷﻌﺮﻧﺎﺏ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ ﻣﺮﺍ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺷﮑﻮﻩ ﻭ ﺍﻟﺘﻬﺎﺏ ﺑﺮ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﺑﺮﺩﻭﺳﺘﯽ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺳﺒﺰﻩ ﻭ ﮔﻞ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﯾﺰﺩ ﺁﻓﺮﯾﺪ ﻭ ﻫﺪﯾﻪﮐﺮﺩ ﮐﻮﻩ ، ﺁﺗﺶ ، ﺍﺑﺮ، ﺗﻨﺪﺭ، ﺁﺳﻤﺎﻥ ، ﺩﺭﯾﺎ ، ﺳﺮﺍﺏ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻭ ﻧﯿﺴﺖ ﻧﻘﺶ ﯾﮏ ﺣﺒﺎﺏ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺭﻭﯾﺶ ﻭ ﺑﺎﻟﯿﺪﻥﻭ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺭﺍ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺨﺸﺪ ﺑﺮ ﺗﮑﺎﭘﻮﯾﻢ ﺷﺘﺎﺏ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﻡ ﻣﻦ، ﺻﺎﻑ ﻭ ﺻﺎﺩﻕ، ﺑﯽﺭﯾﺎ، ﯾﮑﺮﻧﮓ، ﭘﺎﮎ ﻭﺍﮊﻩ ﻫﺎ ﺳﺮ ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ ﺍﺯ ﻋﻤﻖ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﯽ ﺣﺠﺎﺏ ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺩﺭﻧﻬﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﺩ ﻣﺮﺍ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺧﻮﯾﺸﻢ ﻓﺎﺭﻍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺁﻧﭽﻪﮔﻔﺘﻢ ﺣﺎﺻﻞ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﯽ ﺳﺒﺐ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﭼﻬﺮﻩ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﻧﻘﺎﺏ ﺍﺭﺝﺑﻨﻬﺎﺩﻡ ﺑﻪ ﭘﺎﮐﯽ ﻋﺸﻖ، ﺍﯾﻤﺎﻥ، ﻣﺮﺩﻣﯽ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺭﻭﯼ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﮐﺘﺎﺏﺑﻮﺩﻥ ﻣﺎ ﮔﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﺳﺎﯾﻪ ﺍﯼ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻣﻨﻬﺎ ﮐﻨﯿﻢ ﺍﯾﻦ ﻏﺼﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﺴﺎﺏﮔﺮ ﺩﻭ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﻧﺎﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺪﺍﻥ ﺷﺎﺩ ﻭ ﺳﺮﺧﻮﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻧﻢ ﺭﺍﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﯾﮏ ﭘﺮﺳﺶ ﻣﺮﻣﻮﺯ ﺑﻮﺩ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺎ " ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ" ﮔﺸﺖ ﺩﻧﺒﺎﻝﺟﻮﺍﺏ ****************************************************

ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﺭﻣﻴﺎﻥ ﮔﺎﻡ ﻫﺎ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﺷﺎﭘﺮﻙ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺗﻔﻬﻴﻢ ﻛﺮﺩﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺩﻭ ﭼﺸﻢ ﻋﺎﻃﻔﻪ ﻗﻠﺐ ﺳﺮﺩﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﺯ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﭘﺮﻱ ﺍﺯﺑﺮﮒ ﻳﺎﺱ ﺗﺎ ﻃﻠﻮﻉ ﺳﺮﺥ ﮔﻞ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﻧﺴﻴﻢ ﺷﺎ ﻣﮕﺎﻩ ﺑﺮﮒ ﺯﺭﺩ ﻳﺎﺱ ﻫﺎﺭﺍ ﺭﻧﮓ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺧﺰﺍﻥ ﻗﻠﺐ ﻫﺎﻣﺜﻞ ﺩﺷﻤﻦ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺟﻨﮓ ﻛﺮﺩ ﻛﺎﺵ ﻣﻲﺷﺪ ﺩﺭ ﺳﻜﻮﺕ ﺩﺷﺖ ﺷﺐ ﻧﺎﻟﻪ ﻱ ﻏﻤﮕﻴﻦﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﺑﻌﺪ ، ﺩﺳﺖ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎ ﻳﺶ ﺭﺍﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻬﺎ ﺭ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎ ﭘﺮ ﻛﺸﻴﺪ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪﻣﺜﻞ ﻳﻚ ﺣﺲ ﻟﻄﻴﻒ ﻻﺑﻪ ﻻﻱ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭘﺮﻧﻮﺭﺷﺪ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﭼﺎ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺭﺍ ﻛﺸﻴﺪ ﺍﺯﻧﻘﺎﺏ ﺷﻮﻡ ﻇﻠﻤﺖ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ ﻛﺎﺵ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺍﺯﻣﻴﺎ ﻥ ﮊﺍﻟﻪ ﻫﺎ ﺟﺮﻋﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﻣﻬﺮ ﺑﺎ ﻧﻲ ﺭﺍﭼﺸﻴﺪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺧﻮﺑﻬﺎ ﺟﺎﻥ ﻫﺪﻳﻪ ﺩﺍﺩ ﺳﺨﺘﻲﻭ ﻧﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ******* ﻣﺮﯾﻢﺣﯿﺪﺭﺯﺍﺩﻩ*************

ﺳﺮ ﺷﺐ، ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻮﺩﻡﻭ ﺩﻟﻢ، ﻟﮏ ﺯﺩﻩ ﺗﺎﺑﭽﮑﻢ ﺍﺯ ﻟﺐ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺣﯿﺎﻁﻧﻢ ﺁﺑﯽ ﺑﺰﻧﻢ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺭﺍﯾﺎﮐﺮﯾﻤﯽ ﺑﻪ ﺩﻟﻢ ﭘﺮ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻮﺍﻥ ﺧﻨﮏﺗﮑﻪ ﻧﺎﻧﯽ ﺑﺨﻮﺭﻡﺟﺮﻋﻪ ﺁﺑﯽ ﻟﺐ ﺣﻮﺽﺑﭙﺮﻡ ﺗﺎ ﻟﺐ ﺑﺎﻡﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﻗﺎﺻﺪﮎ ﺷﺎﺩ ﻭ ﺭﻫﺎﺭﻗﺺﮐﻨﺎﻥ، ﺩﻝ ﺳﭙﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻧﺴﯿﻢﻣﺎﻫﯽ ﺗﻨﮓ ﺑﻠﻮﺭﺩﺭ ﺩﻝ ﺭﻭﺷﻦ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ ﻣﻦﺑﺎﻟﻪ ﻣﯽﺟﻨﺒﺎﻧﯿﺪﻣﻦ، ﭼﻪ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﺣﺠﺎﺑﯽ ﺩﺭ ﻣﻦﻭﻗﺖ ﺁﻥﺳﺖ ﺩﮔﺮ ﺑﺮﺧﯿﺰﺩﻫﻢﭼﻮ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﻟﺐ ﺣﻮﺽﺳﯿﻨﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺟﺰ ﺍﻭﮔﺎﻩ ﯾﮏ ﭘﻮﻟﮏ ﺳﺮﺥﮔﺎﻩ ﯾﮏ ﺷﺎﭘﺮﮎ ﻣﺴﺖ ﺭﻫﺎﺷﺮﻡ ﯾﮏ ﺷﺎﺧﻪ ﺑﯿﺪﺭﺍﺯ ﻧﺎﺯ ﮔﻞ ﻣﺤﺒﻮﺑﻪﺷﺐﻗﺎﻣﺖ ﭘﯿﭽﮏ ﺗﻨﻬﺎﯼ ﺻﺒﻮﺭﺳﯿﻨﻪﺍﻡ ﻣﻨﺰﻝ ﻧﻮﺭﻋﺪﻡﺁﺑﺎﺩ ﻭﺟﻮﺩﻣﻦ، ﭼﻪ ﺑﯽ ﻣﻦ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖﮔﻞ ﺳﺮﺧﻢ ﺷﺎﯾﺪﯾﺎ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺑﺪﺑﺪﻩ ﺧﻮﺏ ﻭ ﻧﺠﯿﺐﭼﻤﻨﻢ، ﯾﺎﺳﻢ، ﮔﺎﻫﯽ ﺷﺒﻨﻢﺭﺩ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻦﺟﻨﺲ ﺍﺑﺮ ﺍﺳﺖ ﭼﺸﻤﻢﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻪ ﺳﮑﻮﺗﯽ ﭘﺮ ﺭﺍﺯﺭﻭﺡ ﻣﻦ ﺟﻨﺲ ﺧﺪﺍﻧﻔﺴﻢ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﭘﺎﮎ ﻧﯿﺎﺯﻧﯿﻤﻪﺷﺐ، ﻣﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻮﺩﻡﻧﻢ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺣﯿﺎﻁﻣﺎﻫﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﺣﻮﺽﻗﺎﻣﺖ ﭘﯿﭽﮏ ﺑﺎﻍﻫﺮ ﭼﻪ ﮔﺸﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﺑﻢ ﺯ ﻣﻦ، ﺁﯾﺎ ﮐﻪﻧﺸﺎﻧﯽﺻﺪ ﺷﻮﻕﻫﯿﭻ ﻫﯿﭽﻢﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰﺍﯾﺮﺍﻥ ﻋﺸﻖ

ﺩﯾﺮﯾﺴﺖ ﺩﻟﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﺷﮑﻢ ﮐﻪ ﺯ ﻏﻢﺳﺮﺷﺘﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﭼﻨﺪﯾﺴﺖ "ﺍﺳﯿﺮ ﺩﺳﺖﺍﻭﯾﻢ" ﺑﺮ ﻟﻮﺡ ﺩﻟﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ! ﺑﺎﺭﺍﻥ! ﺩﻝﻣﻦ ﭼﻮ ﺭﺍﺯ ﺩﺍﺭﺩ، ﺍﺯ ﺍﻭ ﻃﻠﺐ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ، ﺁﻥﻣﺎﻩ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﯼ ﺩﯾﺮﻭﺯ، ﻣﺮﻏﯿﺴﺖﺧﻤﻮﺵ ﻭ ﻧﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ. ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﻟﻢ ﻏﻤﯽﻧﺸﺴﺘﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮﻡ. ﻭﻟﯽ ﺷﮑﺴﺘﻪ!ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺣﺎﻝ ﺩﺍﺭﺩ؟؟؟ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺯﺗﻮ ﻫﻢ ﺳﻮﺍﻝ ﺩﺍﺭﺩ! ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺮِ ﻣﻦ ﺑﺒﺎﺭ ﺑﺎﺭﺍﻥﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﺒﺮﯼ ﺑﯿﺎﺭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺁﻩ ﺍﯼ ﺩﻝ ﻧﺎﺻﺒﻮﺭ،ﺻﺒﺮﯼ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻤﺎﻥ، ﻗﺮﺍﺭﻗﺪﺭﯼ....*

باید به فکر غصه گل بود فکر غروب ساکت یک خورشید،باید ز درد آینه ویران شد از غصه سپیده به خود لرزید،باید به فکر کوچ پرستو بود در فکر یک کبوتر بی پرواز،باید به جای یک دل تنها بود آرام و ارغوانی و بی آغاز،باید به حرمت غم یک گلدان آشفته بود و خم شد و ویران شد،وقتی کسی ز غربت غم تنهاست باید شکسته گشت و پریشان شد،باید میان خاطره کودک چیزی شبیه لطف عروسک بود،باید برای پنجره ای تنها یک سایبان ز ساقه پیچک بود،باید برای تشنگی یک یاس زیباتر از تصور باران شد،باید برای تازه شدن گل داد تسکین روح خسته یاران شد،باید فضای نیلی رویا را گاهی برای پونه مهیا کرد،باید هوای سرخی رز را داشت از آسمان ستاره تمنا کرد،باید به خاطر گل یخ پژمرد فکر پرنده های طلایی بود،باید سکوت آینه را فهمید در انتظار صبح رهایی بود،باید به فکر حسرت شبنم بود فکر سپیدی غزل یک یاس،فکر پناه دادن یک لاله فکر غریب ماندن یک احساس،باید برای پونه دعایی کرد زیر عبور تند زمان تنهاست،باید شنید قصه دریا را تا دید او برای چه در غوغاست...

ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻦﻧﯿﺴﺖﺍﯾﻦ ﺧﺎﮎ ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺧﺎﮎ ﻭﻃﻦﻧﯿﺴﺖﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﻧﻮ ﺁﻥ ﻭﻃــــﻦ ﺩﺍﻧﺶ ﻭﺻﻨﻌﺖﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺍﻧﮕﯿــــــــــﺰﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥﮐﻬﻦ ﻧﯿﺴﺖﺩﺭ ﻣﺸﻬﺪ ﻭ ﯾﺰﺩ ﻭ ﻗﻢ ﻭ ﺳﻤﻨﺎﻥ ﻭﻟﺮﺳﺘﺎﻥﻟﻄﻔﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻠﮕﺮﯼ ﻭ ﻧﯿﺲ ﻭﭘﮑﻦ ﻧﯿﺴﺖﺩﺭ ﺩﺍﻣﻦ ﺑﺤﺮ ﺧﺰﺭ ﻭ ﺳﺎﺣﻞ ﮔﯿﻼﻥﻣﻮﺟﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﻞ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﻋﺪﻥﻧﯿﺴﺖﺩﺭ ﭘﯿﮑﺮ ﮔﻠﻬﺎﯼ ﺩﻻﻭﯾﺰ ﺷﻤﯿﺮﺍﻥﻋﻄﺮﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﺎﻓﻪ ﯼ ﺁﻫﻮﯼ ﺧﺘﻦﻧﯿﺴﺖﺁﻭﺍﺭﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺣﯿﺮﺍﻥﻫﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﺭﻭﻡ ﻫﯿﭻ ﮐﺠﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻦﻧﯿﺴﺖﺁﻭﺍﺭﮔﯽ ﻭﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﻭﺷﯽ ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽﺳﺖﺩﺭﺩﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺘﺎﺵ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﺮﮐﻬﻦ ﻧﯿﺴﺖﻣﻦ ﺑﻬﺮ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻧﻢ ﻏﺰﻝ ﺳﻌﺪﯼ ﻭﺣﺎﻓﻆﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻭ ﻓﻬﻢ ﺳﺨﻦﻧﯿﺴﺖﻫﺮﮐﺲ ﮐﻪ ﺯﻧﺪ ﻃﻌﻨﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻭﺍﯾﺮﺍﻥﺑﯽ ﺷﺒﻬﻪ ﮐﻪ ﻣﻐﺰﺵ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺑﻪﺗﻦ ﻧﯿﺴﺖﭘﺎﺭﯾﺲ ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖﭼﻮﺗﻬﺮﺍﻥﻟﻨﺪﻥ ﺑﻪ ﺩﻻﻭﯾﺰﯼ ﺷﯿﺮﺍﺯ ﮐﻬﻦ ﻧﯿﺴﺖﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﺳﺒﺰ ﺑﻮﺩ ﺩﺍﻣﻨﻪ ﺁﻟﭗﭼﻮﻥ ﺩﺍﻣﻦ ﺍﻟﺒﺮﺯ ﭘﺮ ﺍﺯ ﭼﯿﻦ ﻭﺷﮑﻦﻧﯿﺴﺖﺍﯾﻦ ﮐﻮﻩ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺩﻣﺎﻭﻧﺪﺍﯾﻦ ﺭﻭﺩ ﭼﻪ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺭﻭﺩ ﺗﺠﻦﻧﯿﺴﺖﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮﻋﻈﯿﻢ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺷﻬﺮﻏﺮﯾﺐﺍﺳﺖﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻗﺸﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻦﻧﯿﺴﺖ

ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻭﺣﺸﯽ ﺩﺷﺖﺍﻣﯿﺪﻡﻭﻗﺖ ﺳﺤﺮ ﺷﺪ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﺷﺐﺭﻓﺖ ﻭﻓﺮﺩﺍﯾﯽ ﺩﮔﺮ ﺷﺪ ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡﺗﻨﻬﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯿﺎﻥﺳﯿﻞ ﻏﻤﻬﺎ ﮔﻠﭙﻮﻧﻪﻫﺎﯼ ﻭﺣﺸﯽﺩﺷﺖ ﺍﻣﯿﺪﻡ ﻭﻗﺖ ﺟﺪﺍﯾﯿﻬﺎﮔﺬﺷﺘﻪﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﺷﮑﻢ ﺭﻭﯼ ﮔﻮﺭ ﺩﻝ ﭼﮑﯿﺪﻩﺑﺮﺧﺎﮎ ﺳﺮﺩ ﻭ ﺗﯿﺮﻩ ﺍﯼ ﭘﺎﺷﯿﺪﻩ ﺷﺒﻨﻢﻣﻦﺩﯾﺪﻩ ﺑﺮ ﺭﺍﻩ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪﺳﺮ ﺑﺮﮐﺸﯿﺪ ﺍﺯ ﺧﺎﮐﻬﺎﯼ ﺗﯿﺮﻩ ﻏﻢ**********ﻣﻦ ﻣﺮﻏﮏ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩﺍﯼ ﺑﺮ ﺷﺎﺧﺴﺎﺭﻡﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎﭼﺸﻢ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻡﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺗﺎﺳﺤﺮ ﮔﺎﻫﺎﻥ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺍﻡﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺍﻡ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺍﻡ**********ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﻏﻤﻬﺎﻣﺮﺍ ﮐﺸﺖﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺁﺯﺍﺭ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﻣﺮﺍﮐﺸﺖﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽﺁﺗﺸﻢﺯﺩ ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﯽ ﻫﻤﺰﺑﺎﻧﯽ ﺁﺗﺸﻢﺯﺩ********** ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﺩﻩﻫﺎﻣﺴﺘﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺟﺰ ﺍﺷﮏ ﻏﻢ ﺩﺭﺳﺎﻏﺮﻫﺴﺘﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺩﯾﮕﺮﺧﺪﺍﻫﻢ ﯾﺎﺩ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﻫﻤﺪﺭﺩ ﺩﻝ ﺷﺐﻫﺎﺑﻪ ﺟﺰ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ**********ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺁﻥ ﺳﺎﻏﺮﺑﺸﮑﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﻣﻦﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﺍﺯﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﻣﻦ ﺩﯾﮕﺮﺑﺲﺍﺳﺖ ﺁﺧﺮ ﺟﺪﺍﯾﯿﻬﺎ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺳﺮﺑﺮﮐﺸﯿﺪﺍﺯ ﺧﺎﮎ ﻫﺎﯼ ﺗﯿﺮﻩ ﻏﻢ**********ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﮔﻠﭙﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﻣﻦ ﺑﯽﻗﺮﺍﺭﻡﺍﯼ ﻗﺼﻪ ﮔﻮﯾﺎﻥ ﻭﻓﺎ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻡﺁﻩﺍﯼ ﭘﺮﺳﺘﻮ ﻫﺎﯼ ﺭﻩ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻩﺩﺷﺖﺳﻮﯼ ﺩﯾﺎﺭ ﺁﺷﻨﺎﯾﯿﻬﺎ ﺑﮑﻮﭼﯿﺪﺑﺎﻣﻦﺑﻤﺎﻧﯿﺪ ﺑﺎﻣﻦﺑﺨﻮﺍﻧﯿﺪ***************

ﻋﺸﻘﺒﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ...ﮐﻪ ﮔﻠﯽ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﯽﺑﻠﺒﻠﯽ ﺑﺎ ﮔﻮﺷﯽﺭﻧﮓ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺧﺰﺍﻥ ﺑﺎ ﺭﻭﺣﯽﻧﯿﺶ ﺯﻧﺒﻮﺭ ﻋﺴﻞ ﺑﺎ ﻧﻮﺷﯽﮐﺎﺭﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﺩﺷﺖﺑﺮﻑ ﺑﺎ ﻗﻠﻪ ﮐﻮﻩﺭﻭﺩ ﺑﺎ ﺭﯾﺸﻪ ﺑﯿﺪﺑﺎﺩ ﺑﺎ ﺷﺎﺧﻪ ﻭ ﺑﺮﮒﺍﺑﺮ ﻋﺎﺑﺮ ﺑﺎ ﻣﺎﻩﭼﺸﻤﻪ ﺍﯼ ﺑﺎ ﺁﻫﻮ،ﺑﺮﮐﻪ ﺍﯼ ﺑﺎ ﻣﻬﺘﺎﺏﻭ ﻧﺴﯿﻤﯽ ﺑﺎ ﺯﻟﻒﺩﻭ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺑﺎ ﻫﻢﻭﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻭ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺑﺎ ﻣﺎﻋﺸﻘﺒﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ...ﺷﺎﻋﺮﯼ ﺑﺎ ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦﺩﺳﺖ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﺑﺨﺶ ﺑﺮ ﺭﻭﯼﺳﺮﯼﭘﺮﺳﺸﯽ ﺍﺯ ﺍﺷﮑﯽﻭﭼﺮﺍﻍ ﺷﺐ ﯾﻠﺪﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﺑﺎ ﺷﻤﻌﯽﻭ ﺩﻝ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﺗﺴﻼﻭ ﻣﺴﯿﺤﺎﯼ ﮐﺴﯽ ﯾﺎ ﺟﻤﻌﯽﻋﺸﻘﺒﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ...ﮐﻪ ﺩﻟﯽ ﺭﺍ ﺑﺨﺮﯼﺑﻔﺮﻭﺷﯽ ﻣﻬﺮﯼﺷﺎﺩﻣﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺣﺮﺍﺝ ﮐﻨﯽﺭﻧﺞ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﺨﻔﯿﻒ ﺩﻫﯽﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺍﺭﺯﺍﻧﯽ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﮑﻨﯽﻭﺑﭙﯿﭽﯽ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻻﯼ ﺣﺮﯾﺮ ﺍﺣﺴﺎﺱﮔﺮﻩ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺰﻧﯽﻣﺸﺘﺮﯼ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﺮﯼ ﺗﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪﻋﺸﻘﺒﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ...ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﯿﺶ ﺳﻼﻣﯽ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﺻﺒﺢﻫﺮﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﯿﻐﺎﻣﯽ ﺑﺎ ﺭﻫﮕﺬﺭﯼﻫﺮﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺷﻌﺮﯼ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺑﺎ ﻟﺤﻦﺧﻮﺷﯽﻧﻤﮏ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﺎﺭﻋﺮﺿﻪ ﺳﺎﻟﻢ ﮐﺎﻻﯼ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﺑﻪ ﻫﻤﻪﻟﻘﻤﻪ ﯼ ﻧﺎﻥ ﮔﻮﺍﺭﺍﯾﯽ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺣﻼﻝﻭ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﺷﺎﺩﯼ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺭﻭﺯﻭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﯼ ﯾﮏ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮﺵ ﺗﺎ ﻓﺮﺩﺍﻭ ﺭﮐﻮﻋﯽ ﻭ ﺳﺠﻮﺩﯼ ﺑﺎ ﻧﯿﺖ ﺷﮑﺮﻋﺸﻘﺒﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ...